Video | İsrail bombardımanı altındaki Gazze’de ampute edilen çocuklar ve yarım kalan hayalleri
Nasser Hastanesi müdürü Nahid Abu Tayma, bu kadar çok ölü ve azalan kaynaklarla birlikte, doktorların hayatı tehdit eden komplikasyonları önlemek için uzuvları kesmekten başka seçeneği olmadığını söyledi.
İsrail’in Gazze’ye yönelik devam eden saldırılarından birinin ardından Layan el-Baz’ın bacakları kesildi. Aldığı ağrı kesicilerin etkisi geçince acıdan ağlıyor.
Protez almanın neredeyse imkansız olduğu Gazze’nin güneyindeki Han Yunus’taki Nasır hastanesine başvuran 13 yaşındaki Filistinli bir çocuk, “Yapay bacak istemiyorum” diyor.
Yıllardır abluka altında olan ve savaşın başladığı 7 Ekim’den bu yana tamamen ablukaya alınan Gazze’de ciddi gıda, su ve yakıt sıkıntısı yaşanıyor, tıbbi malzemeler de hızla tükeniyor.
Baz, Nasır Hastanesi’nin çocuk koğuşundaki yatağında çaresizce “Bacaklarımı geri koymalarını istiyorum, yapabilirler” diyor.
Annesi Lamia el-Baz, Layan’ın, İsrail’in 7 Ekim Hamas saldırılarına yanıt olarak başlattığı askeri operasyon kapsamında geçen hafta Han Yunus’un El Karara bölgesine düzenlenen saldırıda yaralandığını söyledi.
Hamas yönetimindeki Sağlık Bakanlığı’na göre, savaşın başlamasından bu yana Gazze’de en az 3 bin 900’ü çocuk olmak üzere yaklaşık 9 bin 500 kişi öldürüldü.
Annesi AFP’ye yaptığı açıklamada, bunlardan dördünün Baz’ın akrabaları olduğunu ve 13 yaşındaki çocuğun bacaklarına mal olan saldırıda öldürüldüğünü söyledi.
Lamia, İsrail’in düzenlediği saldırıda iki kızı İhlas ve Hitam ile biri bebek olan iki torununun öldürüldüğünü söyledi. Aile, yeni doğum yapan İhlas’a destek olmak için oradaydı.
Morgda kızlarının cesetlerini teşhis etmek zorunda kalan Lamia, şunları söyledi: “Cesetleri parçalanmıştı. Hitam’ı küpelerinden, İhlas’ı ise ayak parmaklarından tanıdım.”
Yüzü ve kolları yaralarla dolu olan Layan, “Arkadaşlarım yürürken ben okula nasıl döneceğim?” Lamia şu soruyu yanıtlayarak onu sakinleştirmeye çalışıyor: “Yanında olacağım. Her şey yoluna girecek. Önünde hâlâ bir gelecek var.”
‘Hala hayattayım’
Hastanenin yanık bölümünde Lama el-Aga (14) ve kız kardeşi Sara (15) bitişik yataklarda yatıyor.
İki hastane yatağı arasında oturan ve gözyaşlarını tutmakta zorlanan anneleri, Sara’nın ikizi Sama ve 12 yaşındaki kardeşi Yahya’nın öldüğü 12 Ekim saldırısının ardından buraya tedavi için geldiklerini söylüyor.
Lama’nın yarı tıraşlı kafasında ve alnında lekeler ve yanık izleri görülüyor.
14 yaşındaki çocuk, “Beni buraya transfer ettiklerinde hemşirelerden ayağa kalkmama yardım etmelerini istedim ve bacağımın kesildiğini fark ettim” diye anımsıyor.
Sakatlığın geleceğini gölgelemesine izin vermemeye kararlı olan Lama, “Çok acı çektim ama hâlâ hayatta olduğum için Tanrı’ya şükrediyorum” dedi.
Lama, “Yapay bacak alıp çalışmalarıma devam edeceğim, böylece doktor olma hayalimi gerçekleştirebileceğim. Kendim ve ailem için güçlü olacağım” diyor.
Hastane müdürü Nahid Abu Taymeh, bu kadar çok ölü ve azalan kaynaklarla birlikte, doktorların hayatı tehdit eden komplikasyonları önlemek için uzuvları kesmekten başka seçeneği olmadığını söylüyor.
Abu Teyme, “Bir hastanın hayatını kurtarmak ya da yaralı bacağını kurtarmaya çalışırken onu riske atmak arasında bir seçim yapmamız gerekiyor” diyor.
REKLAMGerçekleştirilemeyen futbol hayali
Yeşil futbol forması ve şort giyen 14 yaşındaki Ahmed Abu Shahmah, Han Yunus’taki ailesinin evinin yıkıntıları arasında koltuk değnekleriyle yürüyor.
Etrafı birçok kuzeni ile çevrili olan Abu Shahmah, futbol oynadığı avluyu ziyaret ediyor. Ancak altı kuzeni ve bir teyzesinin öldüğü saldırıda bina yıkıldı.
Ahmed şöyle anlatıyor: “Ameliyattan sonra uyandığımda kardeşime ‘Bacağım nerede?’ diye sordum.”
Ahmed şöyle diyor: “Bana yalan söyledi ve orada olduğunu, anestezi nedeniyle onu hissedemediğimi söyledi ve ertesi gün kuzenim bana gerçeği söyledi.”
“Çok ağladım. Aklıma gelen ilk şey artık her gün olduğu gibi yürüyemediğim veya futbol oynayamadığımdı. Savaştan bir hafta önce akademiye kaydoldum.”
REKLAMAhmed, Barselona takımını destekliyor ve kuzenleri de sıkı Real Madrid taraftarı.
Bunlardan Farid Abu Shahmah şöyle diyor: “Eğer zamanda geriye gidip Ahmed’in bacağını geri getirebilseydim, Real Madrid’den vazgeçmeye ve onun gibi bir Barcelona taraftarı olmaya hazır olurdum.”
